عناصر اصلی مهارت‌های زندگی
سازمان جهانی بهداشت (۲۰۰۴)، ده مهارت زندگی فوق‌الذكر را به سه طبقه يا گروه اصلی تقسيم می‌كند: الف) مهارت‌های مرتبط با تفكر نقاد يا تصميم‌گيری: اين مهارت‌ها شامل همه‌ی آن چيزهایی است كه با توانایی‌های جمع‌آوری اطلاعات، ارزيابی آن‌ها و توانایی بررسی نتايج هر یک از اين اطلاعات بر اعمال خود فرد و ديگران مرتبط می‌باشد. در اين گروه از مهارت‌ها فرد می‌آموزد كه چگونه تأثير ارزش‌های خودش و ديگران را بر راه‌حل‌های انتخابی خويش تحليل كند. ب) مهارت‌های بين‌فردی و ارتباطی: گروه دوم مهارت‌ها، آن‌هایی هستند كه با ارتباط كلامی و غيركلامی، گوش‌دادن فعال، و توانایی ابراز احساسات و بازخورد دادن مرتبط هستند. در اين طبقه مهارت‌های مذاكره، امتناع و رد كردن درخواست ديگران، و مهارت رفتار جرأت‌مندانه نيز جای می‌گيرند. مهارت‌هایی كه به فرد کمک می‌كند تا تعارضات بين‌فردی را حل كند، نيز در دسته‌ی مهارت‌های بين‌فردی است. همدلی، توانایی گوش‌دادن و درک نيازهای ديگران نيز بخشی از اين دسته مهارت‌ها هستند. كار گروهی، توانایی همكاری با ديگران و توانایی احترام گذاشتن به ديگران هم در اين دسته جای می‌گيرند. به اين ترتيب، اين گروه از مهارت‌ها به مقبوليت اجتماعی کمک كرده و پايه‌های رفتار و روابط اجتماعی سالم را بنا می‌گذارند. پ) مهارت‌های مقابله‌ای و مديريت فردی: اين مهارت‌ها هسته‌ی كنترل درونی را غنی می‌سازند و به اين ترتيب فرد می‌آموزد كه می‌تواند بر اطراف خويش اثر بگذارد و تغییری ايجاد كند. عزّت‌نفس، خود-آگاهی، مهارت‌های ارزشيابی خويشتن، و توانایی تعيين اهداف نيز بخشی از مجموعه‌ی مهارت‌های مديريت خويشتن هستند. خشم، سوگ، و اضطراب همگی بايد مديريت شده و فرد ياد بگيرد كه چگونه با شوگ، فقدان يا ضربه‌های روانی مقابله نمايد. مديريت استرس، مديريت زمان، روش‌های تفكر مثبت و آرام‌سازی بخشی از اين گروه مهارت‌های زندگی هستند.
آخرین دیدگاه‌ها